Weekend


Hij kruipt in zijn bedje, legt zijn knuffels en zakdoeken zorgvuldig een voor een op de juiste plekken en kijkt me verwachtingsvol aan. Ik geef hem een zoentje en een knuffel en knip het licht uit.  Zo staat het op het 'pictogrammen-lijstje' naast zijn bed en zo dient het dus ook te gebeuren. In het donker mag hij me nog twee dingen zeggen of vragen, zodat hij me niet meteen hoeft terug te roepen en zodat hij geleidelijk al wat aan zijn donkere kamer kan wennen. Of morgen het weekend begint wil hij graag weten. Het is zondagavond en de kinderen hebben net een goed gevuld weekend achter de rug. Zaterdagochtend gingen ze zoals steeds naar de dansschool, waar ze vervolgens werden opgehaald door oma en opa om daar een nachtje te gaan logeren.  Ze keerden enthousiast terug, aten thuis hun avondmaal en nu is het dus bedtijd en dient eerst nog het 'bedtijdritueel' tot in de puntjes te worden afgewerkt.  Verbaasd kijk ik hem aan.  In het schemerdonker zie ik zijn hoopvolle ogen mijn richting uit kijken.  'Of morgen het weekend begint?', herhaal ik.  'Lieverd, het weekend is net afgelopen. Morgen ga je naar school.  Dat wist je toch?' Aan tafel hadden we het er nog over dat opa hem de volgende dag van school zal komen halen, net zoals iedere maandag. Nog voor ik goed en wel ben uitgesproken, zie ik hem rechtveren en hoor ik zijn verontruste stem de kamer vullen: 'Maar... Ik ben bijna twee dagen bij oma en opa geweest!  Ik ben nog geen twee dagen thuis geweest... Het weekend moet nog beginnen!'  Ik hoor hoe hij zich steeds meer opwindt.  Hij houdt zijn vuisten gebald en zijn stem breekt: 'Ik wil nog twee dagen weekend thuis zoals normaal.  Ik dacht dat het weekend nog niet begonnen was.  Ik wil helemaal niet naar school morgen.'  Hij herhaalt zijn boodschap verschillende keren, huilend zonder tranen en vooral heel verontwaardigd.  Wanneer ik hem eindelijk tot bedaren heb gebracht, stelt hij me zijn tweede vraag. Hij wil graag weten of er de volgende dag dinosaurus-koekjes in zijn boekentas zullen zitten.  Helaas is het pak net leeg en dien ik negatief te antwoorden. 'Maar er zijn nog wel koekjes met chocolade', probeer ik snel. Tevergeefs. Hij zit ondertussen alweer rechtop in bed. 'Nee,' schreeuwt hij uit, 'jij mag op mijn vragen alleen leuke antwoorden geven!'

Reacties

  1. Ach, wat sneu. Zijn weekend as dus te afwijkend. Krijgt hij altijd dinokoekjes mee? Dan moet je die altijd goed op voorraad houden! (Alsof je dat niet zelf ook al had bedacht :-P)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hij krijgt niet altijd dinokoekjes mee nee. We wisselen vaak af met koekjes en dat vindt hij net leuk. Hij had dit keer gewoon erg veel behoefte aan voorspelbaarheid. En dan was natuurlijk nét dat pak dinokoeken leeg... ;)

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts